Pożegnaliśmy pielgrzymów

Przez tydzień nasza szkoła była domem dla 250 młodych ludzi z Polski i Argentyny. Dzisiaj już wyjechali. Pojechali do swoich szkół, do parafii, na uczelnie, aby świadectwem życia zanieść im orędzie Ojca św. Franciszka. W szkole zrobiło się pusto…

Ten czas wytężonej pracy był dla szkoły czasem ubogacania tego miejsca w ducha radości, ducha życzliwości, ducha modlitwy, ducha miłosierdzia, ducha Bożego entuzjazmu, ducha odwagi… To zostawiali nam pielgrzymi. Dziękujemy im za to!

Ale wspólnota wychowawcza naszej szkoły zdała celująco egzamin z praktyki miłości wobec pielgrzymów. Nauczyciele, rodzice, absolwenci, uczniowie… Od rana (bardzo wczesnego) do… oj, czasem po północy byli w szkole by służyć. Szkoła była zawsze czysta, na pielgrzymów w holu ktoś czekał, herbata gorąca… A jakie były smaczne tosty, które nauczyciele i rodzice robili beż wytchnienia! Każdego dnia odbierałam kilkanaście telefonów… W słuchawce słychać było słowa: „Jestem do dyspozycji”.

Dziękuję bardzo wszystkim nauczycielom, rodzicom, uczniom i absolwentom za takie piękne świadectwo odpowiedzialności za życie młodego Kościoła. To było dla mnie nowe, piękne, wzruszające odkrycie… To jest źródło radości i nadziei patrzenia w przyszłość.

s. Leokadia